‘‘Het medicijn van uw zoon is niet leverbaar en het zal naar verwachting minstens 10 weken duren voordat deze weer op voorraad zijn”, aldus onze apotheek.’
‘Het bericht waar ik al maanden voor vreesde, overrompelde me toch. Ik was op de hoogte van het recordaantal medicijntekorten in dit land – een tekort aan 2.292 geneesmiddelen waar zo’n 5 van de 13 miljoen medicijngebruikers in Nederland momenteel mee geconfronteerd worden – maar dacht desalniettemin dat het ons vast niet zou overkomen. Een typisch gevalletje wishful thinking, maar ook, toegegeven, een tikkeltje ongeloof dat deze praktijken in Nederland, geroemd om de kwaliteit én toegankelijkheid van zorg, daadwerkelijk voorkomen.’
‘We deden wat zoveel anderen voor ons ook al hadden gedaan. We namen contact op met onze behandelaar om alternatieven door te nemen. Dat alternatieve plan behelsde een compleet ander medicijnregime: van twee pillen enkel in de ochtend tot driemaal daags toedienen van vier pilletjes in totaal. Gestuntel met pillenhouders met ingebouwde mesjes om pillen zonder breekpunt te kunnen halveren waren aan de orde van de dag. Vervelend, maar wel uitvoerbaar nu we als gezin veel samen waren door de zomervakantie.’
‘Naarmate het nieuwe schooljaar in zicht kwam, begon het aan me te knagen. Pillendoosjes die mee zouden moeten in de schooltas, leerkrachten die met hun beste bedoelingen timers zetten en in de klas de medicatie zouden moeten …’ Lees verder (voor abonnees)
/Bron: NRC Handelsblad